مراقبههای زمینهسازان ظهور
نویسنده : محمد رضا زارع دزفولی
در آستانه ظهور، مسئولیت بسیار سنگین فعالان و منتظران امام عصر(عجل الله تعالی فرج الشریف)، مراقبت از خویش است؛ تا با هجوم فساد و ناهنجاریها در جامعه، مبارزه کنند و خود را هم از تیررس دشمن بزرگ که هوای نفس و وسواس خناس، شیطان رجیم است ـ دور نگه دارند. به همین خاطر، ائمه اطهار(علیهم السلام) برای دوستداران امام عصر(عجل الله تعالی فرج الشریف) و منتظران حقیقی ایشان در عصر غیبت، نصایح و راه کارهایی بیان کردهاند که به اختصار برخی از آنها را به نگارش در میآوریم.۱- ایمان و تقوای الهی
از آنجایی که شیعیان، منسوبین
به ائمه اطهار(علیهم السلام) هستند ـ به خصوص، منتظران که دلباخته امام
خویش هستند ـ کاری نمیکنند که حضرت، پیش خدا شرمنده شود. هر چند
صاحبالامر(علیه السلام) را نمیبینند، ولی خواسته او را میدانند و در جلب
رضایتش میکوشند. اعتقاد به وجود امامی حیّ و زنده، تأثیر عمیق و
سازندهای در شخصیت یک مسلمان دارد؛ به گونهای که همیشه در صدد است که گوش
به فرمان آن حضرت باشد و اعمال و رفتارش را با آنچه که شایسته آن حضرت
است، تطبیق دهد و افتخار اطاعت و رضایت خاطر او را برای خود کسب نماید. لذا
گوش و دل به فرمایشات امام داده و با نگاه به روایات، آنچه او میطلبد
انجام میدهد.
امام صادق(علیه السلام) در این باره فرموده است: «من
سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر وَ لیَعمَل بالورع و محاسنِ الاخلاق و
هو منتظر».۱ در این حدیث، امام صادق(علیه السلام) از جمله اوصاف یاران
امام مهدی(عجل الله تعالی فرج الشریف) را پرهیزکاری و تقوای الهی دانسته و
خُلق نیکو را سفارش کرده است. همان طور که روایت دیگری، پرهیزکاری را از
دین امامان خوانده۲ و در نامهای که خود امام عصر(عجل الله تعالی فرج
الشریف) به مرحوم شیخ مفید نوشتهاند، سفارش به تقوای الهی کردهاند. همان
وجود مقدس و نورانی در روایت دیگری به شیعیان و علاقهمندان خویش
میفرماید: «فلیعمل کُلُّ امرئ منکم یَضرَبُ به من محبّتنا و لیَتَجَنَّب
ما یُدینه مِن کرَاهتِنا و سَخَطِنا، فَاِنّ اَمرَنا بغتَةٌ، فَجأةٌ حینَ
لا تَنفَعُهُ توبةٌ و لایُنجیهٍ مِن عقابِنا نَدَمٌ علی حَوبَةٍ؛3 پس هر یک
از شما باید آنچه را که موجب دوستی ما میشود، پیشه خود سازد و از هر آنچه
موجب خشم و ناخشنودی ما میگردد، دوری گزیند؛ زیرا امر ما به یکباره و
ناگهانی فرا میرسد و در آن زمان، توجه و بازگشت برای کسی سودی ندارد و
پشیمانی از گناه، کسی را از کیفر ما نجات نمی بخشد».
در طول تاریخ نیز
آنچه که بر انبیای الهی و معصومین(علیهم السلام)، سخت و گران میآمد،
فقدان معنویت در جامعه بود. متأسفانه پاکی، پاکدامنی، صداقت و درستکاری،
تعاون و همکاری، گذشت و ایثار، احسان و نیکوکاری جای خود را به هواپرستی و
شهوترانی، دروغ و دغلبازی، خودمحوری و موقعیتجویی، خیانت و جنایت، زیاده
خواهی و افزونطلبی داده است و همین هم باعث دوری شیعیان از امام خویش
شده؛ تا جایی که حتی حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرج الشریف) میفرماید: «هیچ
چیز، ما را از شیعیان جدا نکرده است مگر آنچه از کارهای ایشان که به ما
میرسد؛ اعمالی که خوشایند ما نیست و از شیعیان، انتظار نداریم.»4
امام
زمان(عجل الله تعالی فرج الشریف) نیز به دنبال زنده کردن همین حقیقت
معنوی؛ یعنی ایمان و تقوای الهی است که بنا به فرموده قرآن شریف هر
جامعهای که آن را داشته باشد، خداوند برکتهای آسمانی و زمین را بر آن
جامعه میگشاید: «و لو انّ اهل القُری آمنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من
السماء و الارض».5 امام عصر(عجل الله تعالی فرج الشریف) نیز انسانها را
دعوت به ایمان میکند؛ چرا که امام باقر(علیه السلام) می فرماید: «اذا قام
القائم عرض الایمان علی کل ناصب فإن دخل فیه بحقیقة و الاّ ضرب عنقه؛6
هنگامی که قائم، قیام کند، ایمان را بر هر ناصبی (دشمن اهل بیت(علیهم
السلام)) عرضه میکند، اگر به راستی آن را بپذیرد، از او میگذرد و گرنه
گردنش را میزند».
بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، باید تا قبل از
ظهور امام، خود را مسلّح به سلاح ایمان و تقوای الهی بکنیم تا بتوانیم از
این اوضاع نابسامان اخلاقی روزگار، رهایی یافته و سالم بمانیم.
۲- امر به معروف و نهی از منکر
امام امیرالمؤمنین(علیهم السلام) در نهجالبلاغه میفرماید: «تمام اعمال و کارها، حتی جهاد در راه خدا، در برابر امر به معروف و نهی از منکر مانند قطرهای در مقابل یک دریای بزرگ و پهناور است». 8
دایره امر به معروف و نهی از منکر آن قدر گسترده است که تمام زوایای زندگی فردی و اجتماعی مسلمین را در بر میگیرد و محور اصلی آن، ترویج خوبیها و ممانعت از زشتیها در جامعه است. اهمیت این فریضه از آن جهت است که تغییر در رفتار اجتماع و گرایش مردم به اعمال نیک، پیشنیاز ضروری انقلابِ جهانیِ مصلح بشریت است؛ زیرا ظهور مهدی(عجل الله تعالی فرج الشریف) نیازمند جامعهای است که آماده پذیرش اخلاقیات و اعتقادات الهی است.
امام باقر(علیهم السلام) میفرماید: «امر به معروف و نهی از منکر، راه پیامبران و روش صالحان و فریضه بزرگی است که به سبب آن، فرایض بر پا، راهها امن، کسبها حلال، مظالم (به صاحبانش) باز گردانده، زمین آباد و حق از دشمنان گرفته میشود و امر (حکومت اسلامی) تحکیم مییابد».9
به همین علت از جمله کارهای فرهنگی حضرت امام عصر(عجل الله تعالی فرج الشریف)، زنده کردن امر به معروف و نهی از منکر است:«المهدی و اصحابه…. یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر».10
در حقیقت، نهی از منکر ـ که یکی از شاخصههای حکومت الهی است ـ تنها به زبان انجام نخواهد شد؛ بلکه در عمل نیز باید با منکرات و زشتیها مقابله شود؛ تا در جامعه، جایی برای فساد و رذایل اخلاقی نماند و محیط زندگی از زشتیها پاک گردد. در دعای ندبه نیز نسبت به امام زمان(عجل الله تعالی فرج الشریف) عرض میکنیم: «اینَ طامِسُ آثارَ الزّیغِ وَ الاَهواءِ، اَینَ قاطِعُ حَبائِلِ الکِذبِ و الاِفتِراءِ؛11 کجاست آن کسی که ریسمانهای دروغ و افتراء را ریشهکن کند؟»
۳- صبر وتحمل در مقابل مشکلات
امام باقر(علیه السلام) درباره تفسیر این آیه فرموده است: « اصبروا علی اداءِ الفرائض و صابروا عَدُوّکم و رابطوا اِمامَکم(المنتظَر)؛۱3 بر انجام واجبات الهی صبر کنید و در برابر دشمنان پایداری کنید و مراقب امامتان (که به انتظارش هستید) باشید». و در روایت دیگری فرمودهاند: «و یرابط الذین آمَنوا و یصبرونَ و یصابرون حتی یحکمُ اللهُ و هو خیر الحاکمین؛14 آنان که اهل ایمانند، مراقب بوده و صبر میکنند و یکدیگر را به بردباری سفارش مینمایند تا زمانی که خداوند حکم فرماید و او، بهترین حاکمان است».
با توجه به اینکه سنت و سیره ائمه معصومین(علیهم السلام)، صبر و تحمل در مقابل مشکلات و ناهنجاریها بوده و حتی در مقابل حکومت غاصب و نامشروع زمانه خویش صبر میکردند و گاهی تقیه در پیش میگرفتند. برای آمادهسازی زمینه ظهور حضرت حجت(عجل الله تعالی فرج الشریف) نیز سفارش نمودهاند که: «مِن دین الائمة الورع….. و انتظار الفرج بالصبر ؛۱5 از دین امامان، پرهیزگاری... و انتظار فرج با صبر و شکیبایی است». لذا رمز موفقیت اخلاقی در عصر ظهور، تقوا، پرهیزگاری، صبر و تحملی است که ائمه طاهرین(علیهم السلام) ما را به آن سفارش نمودهاند.
پینوشتها:
۱. غیبت نعمانی، ص ۲۰۰.
۲. مِن دین الائمة الورع...، بحار الانوار، ص ۵، ج۱۲۲.
3. بحار الانوار ج ۵۳، ۱۷۶.
4. همان، ص ۱۷۷.
5. اعراف /۹۶.
6. بشارة الاسلام ص ۲۳۹ و ۲۶۱.
7. آلعمران /۱۰۴.
8. نهجالبلاغه حکمت / ۳۷۴ .
9. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۴۷.
10. تاویل الآت، ص339.
۱1. مفاتیح الجنان، دعای ندبة.
۱2. آل عمران / ۲۰۰ .
۱3. غیبت نعمانی ص199.
۱4. همان.
۱5. بحار الانوار، ج ۵، ص ۱۲۲.