منظور از مهدویت چیست واز چه زمانى آغاز شده است؟

منظور از مهدویت چیست واز چه زمانى آغاز شده است؟

اعتقاد به مهدى، نه تنها یک باور اسلامى بلکه عنوانی است براى خواسته ها و آرزوهاى همه انسان هاى دردمند و ستمدیده، با کیش و مذاهب گوناگون؛ و همچنین بازده الهام فطرى مردم است . . .

 

اعتقاد به مهدى موعود(ع) مسئه اى است که در تمام ادیان ومذاهب مختلف جهان اعم از وثنیت، کلیمیت، مسیحیت، مجوسیت، اسلام و غیره مطرح بوده و هست؛ بدین معنى که در آخرالزمان، مصلحى ظهور خواهد کرد و به جنایت ها و خیانت ها و تبعیض هاى بشر خاتمه خواهد داد.

آرى، (اعتقاد به مهدى)، نه تنها یک باور اسلامى است که عنوانى مى باشد براى خواسته ها وآرزوهاى همه انسان هاى دردمند و ستمدیده، با کیش و مذاهب گوناگون؛ و همچنین، بازده الهام فطرى مردم است، و با همه اختلافاتى که در عقیده و مذهب دارند، دریافته اند که براى انسانیت در روى زمین، روز موعودى و انسان موعودى خواهد بود؛ که با ظهورش هدف نهایى ادیان الهى تحقق یافته و مسیر آن به دنبال رنجى بسیار، هموارى و استوارى لازم را مى یابد. بنابراین، مسئله مهدویت با سابقه اى دیرینه، ریشه در مذهب دارد.

 

اگر چه غیر از قرآن مجید، تمامى کتابهاى آسمانى دیگر دستخوش تحریف شده اند، لیکن با این وجود، جملاتى از دستبرد دیگران مصون مانده است، که در آنها از آمدن مهدى موعود ومصلح جهانى گفتگو شده است، وچون این مطلب به صورت پیشگویى ومربوط به آینده است، ومضامین آن در قرآن وروایات متواتر وارد شده است از این رهگذر مسلم مى شود که این عبارتها از منطق وحى سرچشمه گرفته واز دستبرد انسانها در طول تاریخ در امان مانده است.

از جمله روایات متواترى که به ظهور (مهدى موعود) وعده داده، حدیث معروف نبوى است که فرمود: (اگر از عمر دنیا یک روز بیش باقى نمانده باشد، خداوند آن روز را طولانى کند تا مردى از امت وخاندان من که نامش نام من است ظاهر شود، وزمین را از عدل وداد پر کند چنانکه از ظلم وستم پر شده باشد). (1)

 

در سایر ادیان وکتب آسمانى از مهدى موعود چگونه یاد شده است؟

با تحقیق وجستجو در کتب ادیان ومذاهب آسمانى، به این نتیجه قطعى ومسلم مى رسیم که اعتقاد به مهدى موعود اختصاص به مسلمانان ندارد، بلکه سایر ادیان ومذاهب نیز در این عقیده با مسلمین شریک مى باشند. لطفا دقت کنید:

1- منابع زردشت: در (زند)، که کتاب مذهبى زردشتیان است، درباره انقراض اشرار ووراثت صالحان آمده است: (لشگر اهریمنان با ایزدان، دائم در روى خاکدان، محاربه وکشمکش دارند، وغالبا پیروزى با اهریمنان باشد؛ اما نه به طورى که ایزدان را محو منقرض سازند؛ چه در هنگام تنگى از جانب (اورمزد) که خداى آسمان است به (ایزدان) که فرزندان اویند، یارى مى رسد ومحاربه ى ایشان نه هزار سال طول مى کشد؛ آنگاه پیروزى بزرگ از آن ایزدان مى شود واهریمنان را منقرض مى سازند. وتمام اقتدار اهریمنان در زمین است ودر آسمان راه ندارند، وبعد از پیروزى ایزدان، وبرانداختن تبار اهریمنان، عالم کیهان به سعادت اصلى خویش رسیده، وبنى آدم بر تخت نیکبختى خواهند نشست.

 

ودر کتاب (جاماسب نامه) آمده است که: (مردى بیرون آید از زمین تازیان، از فرزندان هاشم، مردى بزرگ سر وبزرگ تن وبزرگ ساق، وبر دین جد خویش بود، با سپاه بسیار، وروى به (ایران) نهد وآبادانى کند وزمین پر داد کند..).

ودر جاى دیگرى آمده است: (سوشیانس (نجات دهنده بزرگ) دین را به جهان رواج دهد، فقر وتنگدستى را ریشه کن سازد، ایزدان را از دست اهریمن نجات داده، مردم جهان را هم فکر وهم گفتار وهم کردار گرداند).

2- منابع هندى: در کتاب (شاکمونى) که از سردمداران کافران هند است وبه عقیده پیروانش، پیامبر وصاحب کتاب آسمانیست، اشاره به وحدت دیانت در زمان آن پرچم دار روحانى جهان نموده گوید: (پادشاهى ودولت نیاز به فرزند سید خلایق دو جهان (کشن) (1) بزرگوار تمام شود، وى کسى باشد که بر کوههاى مشرق ومغرب دنیا حکم براند وفرمان کند، واز سودان که زیر خط استوا است تا ارض تسعین که زیر قطب شمال است وماوراء بحار را صاحب شود، ودین خدا یک دین شود، ودین خدا زنده گردد، ونام او ایستاده باشد وخداشناس باشد).

 

ونیز در کتاب (دید) که نزد هندیان از کتب آسمانى است، مى گوید: (پس از خرابى دنیا پادشاهى در آخر الزمان پیدا شود، که پیشواى خلایق باشد، ونام او (منصور) (2) باشد، وتمام عالم را بگیرد وبه دین خود آورد، وهمه کس را از مؤمن وکافر بشناسد، وهرچه از خدا خواهد برآید). (3)

3-انجیل: (کمرهاى خویش را بسته، چراغهاى خود را افروخته بدارید، و شما مانند کسانى باشید که انتظار آقاى خودشان را مى کشند که چه وقت از عروسى مراجعت مى کند، تا هر وقت که آید ودر را بکوبد، بى درنگ براى او باز کنند، خوشا به حال آن غلامان که آقاى ایشان چون آید ایشان را بیدار یابد... پس شما نیز مستعد باشید، زیرا در ساعتى که گمان نمى برید بسر انسان مى آید).(4)

 

4- تورات: (ونهالى از تنه (یسى) بیرون آمده، و شاخه اى از ریشه هایش خواهد شکفت وروح خدا بر او قرار خواهد گرفت... مسکینان را به عدالت داورى خواهد کرد وبه جهت مظلومان زمین به راستى حکم خواهد کرد... گرگ با بره سکونت خواهد کرد وپلنگ با بزغاله، وگوساله وشیر وپروارى با هم. وطفل کوچک آنها را خواهد راند... در تمامى کوه مقدس من، ضررى نخواهند کرد. زیرا که جهان، از معرفت خدا پر خواهد شد). (5)

5- زبور: شریران منقطع خواهند شد، واما منتظران خداوند، وارث زمین خواهند شد. هان بعد از اندک زمانى شریر نخواهد بود. ودر مکانش تأمل خواهى کرد ونخواهى بود. واما حلیمان وارث زمین خواهند شد... ومیراث آنها خواهد بود تا ابد الآباد). (6)

 

پی نوشت ها:

1- الفصول المهمه، ابن صباغ مالکى، ص 294.

1- (کشن) به لغت هندى نام پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) است که در بشارت فوق فرزند برومندش را به نام ایستاده و خداشناس نامیده، چنانکه شیعیان او را قائم مى خوانند.

2- در برخى روایات (منصور) را یکى از اسماء حضرت مهدى (علیه السلام) خوانده اند.

3- اقتباس از کتاب (ادیان ومهدویت)، محمد بهشتى، ص 18.

4- انجیل لوقا، فصل 12، بندهاى 35 و36.

5- تورات، اشعیانبى، فصل 11، بندهاى 10-1.

6- عهد عتیق، کتاب مزامیر، مزمور 37، بندهاى 12-9 و18-17.